Το ξυλόγλυπτο έργο του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα στιλβωτής επιχρύσωσης.

 

Πρόκειται για κορνίζα βυζαντινού σχεδιαστικού τύπου, διάτρητης ξυλογλυπτικής τεχνοτροπίας με διαστάσεις 66 ×56 cm.  Η επιφάνεια του έργου καλύφθηκε με φύλλα χρυσού 24Κ, εφόσον είχε  υποστεί  προηγουμένως  ειδική προετοιμασία για τη δημιουργία του κατάλληλου υποστρώματος.

 

Η διαδικασία αυτή ξεκινά, καλύπτοντας την αρχική ξύλινη επιφάνεια με στρώσεις μίγματος οργανικής κόλλας, αδρανών ασβεστολιθικών υλών και νερού. Η επιφάνεια που δημιουργείται, λειαίνεται με προσοχή για να διαδεχτεί το επόμενο στάδιο. Ακολουθεί η επικάλυψη της επιφάνειας με μίγμα αργιλικής ύλης κόλλας και νερού, το λεγόμενο αμπόλι, που αποτελεί και τη βάση επίστρωσης των φύλλων χρυσού. 

 

Στο τελευταίο στάδιο, γίνεται η λείανση της επίχρυσης επιφάνειας με τη χρήση ενός ειδικά επεξεργασμένου πετρώματος, τον αχάτη, διαδικασία στιλβώματος, κατά την οποία αποδίδεται η ομοιομορφία και η λάμψη του χρυσού.

​

Η  τεχνική της στιλβωτής επιχρύσωσης χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τα πρώτα χρόνια της χριστιανικής ζωής, ενώ η χρήση της ανάγεται από τους αρχαίους ακόμη αιώνες. Η εμπειρία στη συντήρηση επίχρυσων κειμηλίων βυζαντινής τέχνης και η αδιάλειπτη έρευνα και μελέτη της τεχνολογίας των υλικών, οδήγησε την ARTIS στην αναβίωση και αναπαραγωγή της παραδοσιακής τεχνικής του στιλβωτού χρυσώματος, με τη δημιουργία εκ νέου κατασκευής έργων.